przesunięcie środków pieniężnych pomiędzy rachunkami walutowymi

bank walutowy. 23.03.2023 Zagrożenia dla dominującej pozycji dolara Jeszcze nieco ponad dwa lata temu, w sierpniu 2020 roku, Nouriel Roubini[1] - wybitny amerykański ekonomista, człowiek który przewidział światowy kryzys gospodarczy z 2008 roku – stwierdzał w podsumowaniu swojego artykułu dla brytyjskiego Guardiana, że pozycja dolara jest na razie bezpieczna, chociaż w faktycznie zastosowanego kursu waluty. 11.05.2023 Slim VAT 3: Kurs przeliczeniowy dla korekt faktur w walucie obcej Od 1 lipca br., zgodnie z ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, doprecyzowane zostaną zasady stosowania kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących, w przypadkach gdy pierwotna faktura została sprzedaż walut różnice. 19.01.2023 PIT za 2022: Odliczenie składek na ubezpieczenie społeczne Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku można obniżyć o składki na ubezpieczenie społeczne, do których zalicza się składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. UZASADNIENIE W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) oraz 22 stycznia 2015 r. rozrachunek międzybankowy - przemieszczenie środków pieniężnych w złotych lub w euro pomiędzy prowadzonymi przez Narodowy Bank Polski, zwany dalej "NBP", lub banki rachunkami banków lub pomiędzy rachunkami banków a rachunkami własnymi NBP bądź innego banku, prowadzącego rachunki banków, w celu wykonania zobowiązania powstałego z tytułu dokonywania rozliczeń pieniężnych nonton film in secret 2014 sub indo. Akredytywa służy firmom do redukcji ryzyka nieuregulowanych należności z tytułu zbytych towarów i usług, zwłaszcza w sytuacji, gdy w realizację transakcji zaangażowani są nowi, nieznani sobie kontrahenci albo gdy transakcja jest przeprowadzana wprawdzie między stronami, które znają się dobrze, ale istnieje obawa, że wierzytelność nie zostanie uregulowana, względnie w przypadku znacznej wartości obrotów. Zgodnie z art. 80 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1988 ze zm.), banki mogą na zlecenie otwierać i potwierdzać akredytywy. Podstawą akredytywy, tak jak w przypadku polecenia przelewu, czeku lub weksla trasowanego jest instytucja przekazu (art. 9211–9215 Akredytywa, uznawana za umowę nienazwaną, pod względem konstrukcji prawnej jest podobna do umów poręczenia i gwarancji. Zlecenie klienta otwarcia akredytywy (rozumiane jako oferta skierowana do banku, której przyjęcie implikuje otwarcie akredytywy, zgodne z instrukcją zawartą w zleceniu) stanowi upoważnienie dla banku do jej realizacji. Dla wierzyciela jest umocowaniem do odbioru przekazanej przez bank dłużnika kwoty. Otwarcie akredytywy przez bank powoduje powstanie zobowiązania (akcept) banku do jej realizacji. Dla zastosowania akredytywy konieczne jest, aby obie strony (wierzyciel i dłużnik) dysponowały kontami bankowymi. Akredytywa jest jedną z form bezgotówkowych rozliczeń wzajemnych rozrachunków między kontrahentami, stosowaną głównie w obrocie zagranicznym. Polega ona na wyodrębnieniu przez bank, na wniosek nabywcy (importera), będącego klientem banku, określonych środków pieniężnych w celu uregulowania należności na rzecz wskazanego beneficjenta (sprzedawcy-eksportera), w uzgodnionym terminie i po spełnieniu przez niego określonych warunków. Akredytywa jest narzędziem zabezpieczającym przede wszystkim interes sprzedawcy (eksportera), chociaż uwzględnia również korzyści odbiorcy (importera). Pierwszemu zapewnia terminowe otrzymanie należności, a drugiemu pozwala uzależnić zapłatę od spełnienia przez sprzedawcę uzgodnionych warunków. Akredytywa, obok funkcji gwarancyjnej (sprowadzającej się do dochodzenia zapłaty w pierwszej kolejności od banku, a nie od dłużnika), pełni również rolę płatniczą. Na czym polega Uruchomienie akredytywy sprowadza się do zabezpieczenia na specjalnie wyodrębnionym koncie bankowym (tzw. rachunku akredytywy) środków pieniężnych, przeznaczonych na konkretne wypłaty. Wpłata środków następuje za pośrednictwem przelewu z bieżącego rachunku dłużnika. Ewidencja księgowa rozliczenia akredytywy odbywa się na podstawie wyciągów bankowych. Pamiętać również należy, że akredytywa może zostać uruchomiona zarówno na ściśle określoną, jak i na przybliżoną kwotę, uwzględniającą tzw. tolerancję (wyznacza ona poziom dozwolonej zmiany wartości zobowiązania, w związku z którym miało miejsce otwarcie akredytywy). W drugim przypadku, w dokumentach bankowych kwotę poprzedza oznaczenie „około". Praktyka taka wynika z wewnętrznych przepisów bankowych. Rachunek bankowy akredytywy wykazuje jedynie saldo debetowe, wyznaczające poziom środków zabezpieczonych akredytywą. Saldo to na dzień bilansowy należy przenieść do aktywów bilansu (pozycja „Krótkoterminowe aktywa finansowe – środki pieniężne w kasie i na rachunkach"), w sytuacji gdy termin wykonania akredytywy przypada w następnym roku obrotowym. W jaki sposób księgować Operacje gospodarcze związane z akredytywą, które wymagają ujęcia w księgach rachunkowych, są następujące: 1. Otwarcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 2. Wydatki związane z otwarciem akredytywy w postaci opłat i prowizji Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 3. Zapłata zobowiązania z rachunku akredytywy Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 4. Zamknięcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa). Zakup środka trwałego Gdy uruchomienie akredytywy wiąże się z nabyciem środka trwałego i równocześnie wydatki dotyczące jej otwarcia zostały poniesione przed jego przekazaniem do używania, wówczas powinny one zwiększyć wartość początkową tego środka trwałego (art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości), co wymaga księgowania: Wn „Środki trwałe w budowie" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). W walucie Akredytywa na rzecz kontrahenta zagranicznego uruchamiana jest najczęściej w ramach posiadanego rachunku walutowego. Jej otwarcie oznacza przesunięcie określonej kwoty na wyodrębniony rachunek walutowy akredytywy. Przekazanie waluty między rachunkami walutowymi ma miejsce według kursu, jaki zastosowano do wyceny wpływu danej waluty na pierwotny rachunek walutowy, a więc po kursie historycznym. Wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje zatem taka sama (nie powstają wówczas różnice kursowe). Pojawią się one dopiero w momencie zapłaty zobowiązania. Przesunięcie środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy wymaga natomiast wyceny tego rodzaju operacji, która jest równoważna odsprzedaży waluty bankowi. Operacje związane uruchomieniem akredytywy w ramach kont walutowych należy zaewidencjonować: 1. Ustalenie różnic kursowych od zobowiązania – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rozrachunki z dostawcami" 2. Rozliczenie różnicy kursowej od własnych środków pieniężnych – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 3. Ustalenie różnic kursowych od rozchodu środków, zgromadzonych na bieżącym rachunku walutowym – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). Korzyści dla obu stron... Akredytywa ogranicza ryzyko związane z niewłaściwą realizacją umowy handlowej (np. w zakresie jakości towarów i usług, czy nieterminowej zapłaty lub jej braku). Dlatego jest ona szczególnie zalecana do stosowania w transakcjach podwyższonego ryzyka, w których korzystanie z polecenia wypłaty (przelewu) czy inkasa dokumentowego jest niewystarczające. Akredytywa generuje wiele korzyści dla jej uczestników. Importerowi (dłużnikowi) gwarantuje: - określenie wykazu dokumentów wymaganych w akredytywie, będących podstawą zapłaty, - zabezpieczenie przed nieuzasadnioną wypłatą należności, - ograniczenie ryzyka jakościowego i transportowego, a także braku dotrzymania przez sprzedawcę ustalonych terminów dostaw, poprzez dobór właściwego rodzaju akredytywy i wymaganej w jej ramach dokumentacji, - minimalizację ryzyka otrzymania wadliwego towaru, poprzez żądanie przedłożenia dodatkowych dokumentów (np. certyfikatu wystawionego przez niezależną instytucję kontrolną), - negocjowanie korzystniejszych warunków transakcji w związku ze wzrostem ich bezpieczeństwa dla dostawcy (korzystniejsze ceny, odroczone terminy płatności). Z kolei eksporterowi (wierzycielowi) akredytywa: - daje pewność otrzymania zapłaty po przedłożeniu wymaganych dokumentów, zgodnie z warunkami akredytywy, nawet w przypadku niewypłacalności importera, - pozwala uatrakcyjnić ofertę sprzedażową lub uzyskać wyższą cenę za towar (usługę), poprzez zaoferowanie kredytu kupieckiego, bez obawy o ryzyko braku zapłaty, - pozwala ograniczyć ryzyko związane z kontrahentem (np. jednostronnego odstąpienia przez niego od umowy handlowej, odmowy zapłaty po odbiorze towaru) lub jego bankiem (akredytywy potwierdzone), - umożliwia dyskontowanie należności przed terminem ich zapadalności, a w konsekwencji – poprawę płynności finansowej (akredytywy z odroczonym terminem płatności), - eliminuje ryzyko wprowadzania zmian przez importera, bez zgody wszystkich uczestników transakcji, w tym również beneficjenta (akredytywy nieodwołalne), - umożliwia przeniesienie akredytywy na wtórnego beneficjenta, bez konieczności otwierania nowej akredytywy, a więc bez angażowania własnych środków na zabezpieczenie i wypłatę (akredytywy przenośne), - umożliwia upoważnienie banku pośredniczącego do wypłaty beneficjentowi zaliczki, przed okazaniem przez niego wymaganych dokumentów (akredytywy zaliczkowe). ...ale są też wady Należy pamiętać, że instytucja akredytywy nie jest wolna od wad. Koszty akredytywy są znacznie wyższe w porównaniu z innymi formami płatności (np. inkasem). Akredytywa może również nie zabezpieczać dostatecznie importera przed brakiem realizacji umowy handlowej, jako że ma ona termin ważności i gdy on wygaśnie, eksporter nie ponosi odpowiedzialności z tytułu niewywiązania się z kontraktu. Pytanie: Spółka jest zobowiązana do sporządzania rachunku przepływów pieniężnych i sporządza go metodą pośrednią, wykazując w tym sprawozdaniu dane za rok bieżący i za rok poprzedni. Prosimy o wyjaśnienie naszych wątpliwości dotyczących wykazywania w RPP (w których pozycjach i w jaki sposób) w roku bieżącym i poprzednim różnic kursowych z wyceny środków pieniężnych. Różnice kursowe z wyceny środków pieniężnych są stornowane pod datą 1 stycznia - ich wpływ na wynik jest nieistotny. Podobnie jak w przypadku wyceny zobowiązań czy należności, tak i wycena środków pieniężnych stanowi operację niepowodującą przepływów gotówki, w związku z czym w cash flow wycena tego rodzaju eliminowana jest z wyniku finansowego. Na skutek eliminacji różnic kursowych pochodzących z wyceny środków pieniężnych powinno dojść do … Odpowiedź: Skutki wyceny środków pieniężnych należy wykazać w korekcie „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych”. Zasady ujmowania różnic kursowych przedstawiam na przykładzie. Korekta „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych” obejmuje różnice kursowe pochodzące z wyceny środków pieniężnych, zgromadzonych na rachunkach walutowych i w kasie walutowej jednostki. Podobnie jak w przypadku wyceny zobowiązań czy należności, tak i wycena środków pieniężnych stanowi operację niepowodującą przepływów gotówki, w związku z czym w cash flow wycena tego rodzaju eliminowana jest z wyniku finansowego. Na skutek eliminacji różnic kursowych pochodzących z wyceny środków pieniężnych powinno dojść do niezgodności między bilansową zmianą stanu środków pieniężnych a sumą przepływów netto w cash flow. Przyczyny tych rozbieżności należy wyjaśnić w dziale 3 dodatkowych informacji i objaśnień. W celu prawidłowego sporządzenia rachunku przepływów pieniężnych należy pamiętać, że w pozycji F. „Środki pieniężne na początek okresu” oraz w pozycji G. „Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D)” powinna być prezentowana wartość środków pieniężnych na poziomie wartości historycznej pieniądza, tj. w przeliczeniu na złote, przy zastosowaniu kursów z dnia powstania. PRZYKŁAD Jednostka na 31 grudnia 2009 r. posiadała na rachunku walutowym euro wycenione po 4,30 zł/euro. Kurs historyczny powstania środków pieniężnych wyniósł 4 zł. Jednostka w bieżącym okresie sprawozdawczym: Pod datą 1 stycznia 2010 r. przeprowadziła storno wyceny z 31 grudnia 2009 r. Kwota minus zł. Na 31 grudnia 2010 r. wyceniła euro po kursie 4,50 zł/euro. Różnice kursowe wyniosły plus zł. W celu lepszego zobrazowania zakłada się, że nie wystąpiły inne operacje poza opisanymi. Pierwotnie uznany wynik finansowy o kwotę plus zł ( + został następnie doprowadzony do poziomu kasowego. Doprowadzenie wyniku memoriałowego do wyniku kasowego zrealizowano poprzez wykazanie w pozycji „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych” kwoty minus Eliminując operację niepieniężną, w postaci wyceny środków walutowych, przepływy pieniężne netto doprowadzono do kwoty 0 zł, co odpowiada kwocie faktycznie wydatkowanej. Następnie w pozycji „Zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych”, uszczegółowiającej pozycję E. „Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych”, wykazano kwotę plus zł. A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej Kwota I. Zysk (strata) netto II. Korekty razem: 2. Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych III. Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej (I+/-II) 0 B. Przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej I. Wpływy 0 II. Wydatki 0 III. Przepływy pieniężne netto z działalności inwestycyjnej (I-II) 0 C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej I. Wpływy 0 II. Wydatki 0 III. Przepływy pieniężne netto z działalności finansowej (I-II) 0 D. Przepływy pieniężne netto razem ( 0 E. Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych, w tym: - zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych F. Środki pieniężne na początek okresu G. Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D), w tym: - o ograniczonej możliwości dysponowania - Krajowy Standard Rachunkowości nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych” przyjęty uchwałą nr 3/10 Komitetu Standardów Rachunkowości z 23 lutego 2010 r. Tekst opublikowany: 26 maja 2011 r. Autor: Paweł SałdykaPraktyk, wspólnik i założyciel Biura Rachunkowego Avimar Audyt Sp. z autor i konsultant publikacji poświęconych tematyce prawa bilansowego i podatkowego, specjalista w dziedzinie przepływów pieniężnych i leasingu. Jako wykładowca dotychczas prowadził szkolenia w ramach współpracy z Polską Akademią Rachunkowości SA, ROKK przy Izbie Skarbowej w Krakowie, Dolnośląskim Oddziałem Krajowej Izby doradców Podatkowych, SEKA SA, Lukas Bankiem SA i Europejskim Funduszem Leasingowym SA. Doświadczenie zdobył jako księgowy w międzynarodowym koncernie, działającym na rynku elektroniki użytkowej, jako główny księgowy w spółce zajmującej się produkcją ekskluzywnej odzieży damskiej, oraz w trakcie rewizji sprawozdań finansowych i bieżących konsultacji w zakresie prawa bilansowego i podatkowego. Ciekawa rzecz. Właśnie zakończył się proces w którym reprezentowałem pozwanego wierzyciela. Orzeczenie ma być co prawda ogłoszone dopiero tuż przed końcem bieżącego roku, ale sprawa jest tak ciekawa że nie mogę się powstrzymać aby nie podzielić się nią z Tobą. Poza tym chciałbym Cię ustrzec przed błędem. W uproszczeniu – wyglądało to tak: W trakcie egzekucji komornik zajął rachunek bankowy dłużnika. Po zajęciu rachunku wpłynął nań przelew pieniężny. Wierzyciel został pozwany nie przez dłużnika a przez podmiot nie uczestniczący w egzekucji – osobę trzecią, która przelewu dokonała. Powództwo dotyczyło zwolnienia spod egzekucji (841 zaś wytoczyła je spółka która twierdziła iż pomyłkowo przelała środki pieniężne na rachunek bankowy dłużnika(uprzednio zajęty przez komornika). Bank prowadzący konto bankowe dłużnika zrealizował zajęcie egzekucyjne i przekazał środki komornikowi zaś spółka która przez pomyłkę dokonała przelewu pozwała wierzycieli (a było ich kilkunastu), którzy odmówili zwolnienia tych środków spod egzekucji. Powództwo o zwolnienie spod egzekucji na podstawie art. 841 należy do grupy powództw przeciwegzekucyjnych. Na podstawie powołanego przepisu osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa (np: stanowi jej własność). Do tej pory wszystko wydaje się jasne: jeśli komornik zajął moją rzecz mam prawo żądać w drodze powództwa zwolnienia jej spod egzekucji. Dlaczego zatem o tym piszę skoro jest to jasne? Otóż prawdę mówiąc środki na rachunku bankowym nie stanowią Twojej własności…. Tak, tak: pieniądze w Twojej kieszeni, portfelu, sejfie – stanowią Twoją własność. pieniądze na rachunku bankowym nie stanowią Twojej własności a własność banku ponieważ: z chwilą wpłaty pieniędzy na rachunek bankowy tracisz ich własność na rzecz banku prowadzącego rachunek a nabywasz roszczenie, wierzytelność o zwrot takiej samej ich wartości Niby to samo a nie to samo : ) Zatem: gdyby chodziło o pieniądze które zdeponowałeś w sejfie bankowym który został zajęty przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym to powództwo przeciwegzekucyjne o zwolnienie spod egzekucji miałoby sens i szanse powodzenia gdy chodzi o środki pieniężne które znajdują się na Twoim na rachunku bankowym, to nie stanowią one Twojej własności a własność banku a Ty masz jedynie wierzytelność do tego banku wierzytelność – zatem powództwo o zwolnienie spod egzekucji Ci nie przysługuje. jeśli pomyłkowo przelałeś środki pieniężne na zajęty w egzekucji rachunek bankowy powództwo przeciwegzekucyjne Ci nie przysługuje Sąd Najwyższy w wyroku z 18 lutego 2014 (V CK 233/03) potwierdził iż pomyłkowe polecenie przelania na rachunek bankowy środków pieniężnych nienależnych posiadaczowi rachunku, zajętych następnie w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przeciwko posiadaczowi rachunku nie uprawnia do zwolnienia tych środków spod egzekucji (art. 841 Tak więc z prawnego punktu widzenia powództwo było niezasadne i powód powinien ponieść konsekwencje procesowe swojej pomyłki natomiast mam przekonanie, graniczące z pewnością, że tak nie będzie ……….. (koszty procesu którymi byłby obciążony powód przegrywający proces przekroczyłyby w tym przypadku wartość przedmiotu sporu, z uwagi na ilość profesjonalnie reprezentowanych pozwanych). A jakie są Twoje doświadczenia w podobnych sprawach ? Podziel się nimi 🙂 W czym mogę Ci pomóc? Data publikacji: 2008-08-15 Firma otworzyła rachunek walutowy w euro, na który przesłała pieniądze z konta złotówkowego przeliczone po kursie bankowym 3,40 PLN/EUR. Przez kolejne dni pieniądze te wychodziły z rachunku walutowego na lokatę i wracały powiększone o odsetki. Czy w tego typu zdarzeniach wylicza się jakiekolwiek różnice kursowe, czy może różnica powstanie dopiero w momencie ponownego przewalutowania środków? PROBLEM RADA Przekazywanie pieniędzy między rachunkami walutowymi nie powoduje powstania różnic kursowych. Wyceny przekazywanych środków na lokatę należy dokonać po kursie historycznym, czyli zastosowanym pierwotnie w momencie wpływu pieniędzy na rachunek walutowy. Różnice kursowe powstaną dopiero w przypadku przekazania waluty na rachunek złotówkowy. UZASADNIENIE Przesunięcie środków z jednego rachunku walutowego na drugi nie powoduje wypłynięcia tych środków ze spółki ... Rozliczanie różnic kursowych od środków własnych w razie wymiany jednej waluty obcej na inną wciąż budzi wątpliwości przedsiębiorców – czytamy w sytuacją może być otrzymanie zapłaty od kontrahenta w euro, następnie zakup za otrzymane środki dolarów amerykańskich i wreszcie zapłata dolarami innemu kontrahentowi. W takiej sytuacji wielu podatników zastanawia się, czy w momencie sprzedaży euro i zakupu dolarów należy rozliczyć różnice kursowe, czy może jest to operacja neutralna podatkowo. Zdarzeniem powodującym obowiązek rozliczenia różnic kursowych jest wpływ i wypływ środków pieniężnych z rachunku bankowego podatnika, przy braku ograniczenia ze strony ustawodawcy co do formy wypływu tych środków. Przeciwnie, odnosi się on zarówno do wypływu środków pieniężnych w związku z dokonaną zapłatą, jak i w innej formie. Należałoby więc rozważyć, czy przez wpływ i wypływ środków pieniężnych należy rozumieć również transfer pomiędzy rachunkami walutowymi podatnika. Różnice kursowe dla celów podatkowych powstają w każdym przypadku sprzedaży waluty obcej i jej wypływu z rachunku bankowego, niezależnie od tego, jaką walutę podatnik nabywa w efekcie tej operacji. Przepis nie precyzuje, że faktycznie chodzi o transakcję wymiany na walutę polską. Przy takim podejściu różnice kursowe od środków własnych podatnika powstawałyby zarówno w momencie nabycia euro w zamian za dolary amerykańskie, jak również w efekcie późniejszej zamiany euro na złote bądź też zapłaty walutą na rzecz kontrahentów. Organy podatkowe w podobnych sytuacjach wydają się jednak akceptować przyjęcie pewnych uproszczeń przy kalkulacji różnic kursowych. Przykładowo Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 13 stycznia 2010 r. (ITPB3/423-607/09/AW), udzielając odpowiedzi na pytanie podatnika, czy wymiana euro na dolary amerykańskie a następnie przekazanie tej kwoty z rachunku w euro na dolarowy powoduje powstanie różnic kursowych w świetle regulacji ustawy o CIT, wyjaśniła, że różnice kursowe dla celów podatkowych powstają jedynie w wypadku zamiany waluty obcej na walutę funkcjonalną, tj. złote. Natomiast przewalutowanie środków pieniężnych z jednej waluty obcej na inną jest neutralne podatkowo i nie rodzi obowiązku rozpoznania różnic kursowych. Więcej w Rzeczpospolitej z 16 sierpnia 2010 r. Nawigacja wpisu

przesunięcie środków pieniężnych pomiędzy rachunkami walutowymi