przerzuty do mózgu rak płuc

Badanie zostało zaprojektowane jako prospektywne, jednoramienne, nierandomizowane, otwarte badanie fazy I/II dotyczące abemacyklibu i terapii hormonalnej z radiochirurgią stereotaktyczną (SRS) wśród pacjentek z rakiem piersi z przerzutami receptora hormonalnego (HR)+/HER2- do mózgu przerzuty. W raku płuc przerzuty najczęściej występują w mózgu. Wynika to z faktu, że płuca mają wiele naczyń krwionośnych i naczyń limfatycznych. Komórki chorobotwórcze poruszają się wzdłuż nich, w pewnym miejscu opuszczają naczynie i zaczynają się rozszerzać, tworząc przerzuty. Przerzuty hipoechogeniczne widoczne mogą być w przebiegu: raka sutka, płuc, przełyku, żołądka, trzustki, chłoniaka [1,2]. Ultrasonograficzny o bjaw „tarczy strzelniczej” („target lesion”) – naprzemienne występowanie warstwy hiper- i hipoechogenicznej – może być widoczny być w zmianach przerzutowych w przebiegu raka Rak węzłów chłonnych może powodować przerzuty do odległych narządów limfatycznych, a także naciekać szpik kostny i powodować przerzuty do narządów pozalimfatycznych. Związane z nim rokowania oraz sposób leczenia uzależnione są od rodzaju nowotworu układu chłonnego. „Przerzuty do ośrodkowego układu nerwowego mogą mieć bardzo szerokie spektrum. Wszystko zależy od ich lokalizacji” – powiedział specjalista. Dodał, że jest też grupa pacjentów, która mimo występowania przerzutów do mózgu nie ma objawów. „Do niedawna nie było w zasadzie żadnych dobrych metod leczenia tych chorych. nonton film in secret 2014 sub indo. Rak płuc to popularny nowotwór złośliwy. W Polsce stanowi najczęstszą przyczynę śmierci wśród mężczyzn borykających się z chorobami nowotworowymi. Przed tym niebezpiecznym nowotworem ostrzegają nas nie tylko lekarze. Praktycznie na każdym opakowaniu papierosów zauważyć możemy ostrzegawcze ilustracje przedstawiające makabryczne skutki palenia tytoniu. spis treści 1. Przyczyny raka płuc 2. Objawy raka płuc Płytki, świszczący oddech Spadek wagi Wahania nastroju Ból dłoni i palców Ból ramion Częste infekcje Długotrwały kaszel i krwawa flegma Guz nowotworowy w płucach Ból w klatce piersiowej i nudności Ginekomastia Ból głowy i kości Objawy paranowotworowe 3. Diagnostyka raka płuc 4. Leczenie raka płuc 5. Przerzuty raka płuc 6. Rokowania rozwiń Zobacz film: "Czy jesteś narażony na raka płuc?" 1. Przyczyny raka płuc Nowotwór płuc to choroba wieku dojrzałego, związana z wieloletnim narażeniem na sprzyjające warunki. Średni wiek zachorowania na raka płuc wynosi około 60 lat. Szacuje się, że około 80-90 proc. przypadków zachorowania na raka płuc jest spowodowanych paleniem tytoniu. Rakotwórcze jest zarówno palenie czynne, jak i bierne wdychanie substancji zawartych w dymie papierosowym. Również mieszkanie z palącym partnerem podwyższa ryzyko wystąpienia raka płuc u kobiet o około 30 proc. Palenie cygar lub palenie fajek przyczynia się do dwu lub czterokrotnego zwiększenia ryzyka zachorowania na raka. Zarówno czynne, jak i bierne palenie papierosów stanowi dla nas ogromne niebezpieczeństwo. By zapobiec pojawieniu się raka płuc, należy rzucić palenie. Po piętnastu latach niepalenia ryzyko, że dojdzie do rozwoju raka płuc u byłych palaczy tytoniu zrównuje się z zachorowalnością u osób, które nigdy nie paliły. Palenie papierosów jest uważane za główną przyczynę raka płuc (Shutterstock) Wśród przyczyn zachorowania na raka płuc znajdują się czynniki zawodowe - narażenie na oddziaływanie szkodliwych substancji i związków chemicznych powstających przy produkcji koksu, czy gazyfikacji węgla. Na rozwój raka płuc mogą mieć wpływ również substancje zawierające ołów, beryl, chrom, nikiel, azbest, benzydynę, eter, smołę pogazową czy węglowodory aromatyczne). Wpływ mają także czynniki środowiskowe (spaliny samochodowe, smog, zanieczyszczenia powietrza) i inne substancje toksyczne wdychane do płuc. O ile powyższe czynniki nie mają istotnego znaczenia w ogólnym obrazie zachorowań na raka płuc w populacji, to jednak narażenie na nie będzie istotnie zwiększać jednostkowe ryzyko zachorowania na raka płuc. Pewne znaczenie mają też predyspozycje genetyczne. Rak płuc rozwija się poprzez niekontrolowany podział komórki macierzystej o zdolności do wielokierunkowego różnicowania. Komórka ta pochodzi z nabłonka oskrzeli, tworzącego wyściółkę tych narządów. Pod wpływem działania substancji rakotwórczych komórki ulegają mutacji i zaczynają rozwijać się w nowotwór, tworząc pierwotny guz w płucu. 2. Objawy raka płuc Rak płuc jest jednym z nowotworów charakteryzujących się najwyższą śmiertelnością. W raku płuc rokowania nie są zazwyczaj obiecujące. Spowodowane jest to w dużej mierze początkowym brakiem objawów raka płuc. Gdy już dochodzi do wystąpienia wyraźnych, niepokojących zewnętrznych objawów, rak płuca jest już zwykle na tyle rozwinięty, że nie ma szansy na jego skuteczne wyleczenie. Objawy raka płuc dzieli się na trzy grupy. Po pierwsze, wyróżnia się objawy raka płuc związane z samym wzrostem guza. Po drugie, w zaawansowanej fazie rozwoju rak płuca daje objawy związane ze swoimi przerzutami w innych tkankach i narządach. Ostatnią grupą są tzw. objawy paranowotworowe, a związane z wydzielaniem przez komórki nowotworowe pewnych substancji, zaburzających ogólną równowagę organizmu. Płytki, świszczący oddech Płytki, świszczący oddech jest jednym z wielu symptomów raka płuc. Początkowo, objaw ten może nie zostać przez pacjenta dostrzeżony. Jeśli należysz do grupy ryzyka, nie czekaj. Koniecznie udaj się na wizytę do specjalisty. Płytki, świszczący oddech pojawiający się jako skutek aktywności fizycznej, wywołujący u ciebie problemy z oddychaniem należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Zbadaj się i wyklucz tę możliwość, bo może ocalić ci to życie. Spadek wagi Spadek wagi to kolejny symptom, który może sygnalizować chorobę nowotworową płuc. Jeśli dostrzeżesz, że twoja waga maleje, mimo, że nie uprawiasz sportu, ani nie jesteś na żadnej restrykcyjnej diecie, koniecznie porozmawiaj z lekarzem. Malejący obwód w pasie może bowiem zwiastować raka płuc. Prócz spadku wagi, mogą pojawić się również inne problemy takie jak obniżony aptetyt. W takich okolicznościach zasadne staje się podejrzenie, że to nowotwór spowodował przyspieszenie metabolizmu. Osoba zmagająca się z chorobą nowotworową często nie dostrzega żadnych zmian w swoim organizmie. Mimo to, ciało podejmuje heroiczną walkę z nowotworem. W niektórych przypadkach nierówną i bezskuteczną. Wahania nastroju Wahania nastroju to częsty problem pacjentów onkologicznych. Osoby chorujące na raka płuc mogą odczuwać irytację, zmęczenie, obojętność, złość. W wielu przypadkach to depresja tworzy codzienną rutynę chorych na raka. Symptom bywa szybko dostrzegany przez osoby spokojne, o naturze introwertycznej. Niestety, z uwagi na brak specyfiki, objaw ten jest często lekceważony. Mimo, że huśtawki nastroju często pojawiają się dopiero w zaawansowanym stadium raka płuc, wielu pacjentów uskarża się na nie już na początku choroby. Dlatego gdy tylko uznasz, że coś jest nie w porządku, nie czekaj. Szybka diagnoza to szansa na całkowite wyleczenie. Ból dłoni i palców Ból dłoni i palców to jeden ze wczesnych i najczęściej ignorowanych objawów. Niektórzy pacjenci nie mają pojęcia o tym, że to właśnie ból dłoni i palców jest jednym z pierwszych symptomów niebezpiecznej choroby. Symptom pojawia się nie tylko u osób z nowotworem płuc, ale również tych, którzy borykają się z nowotworem żołądka (dotyczy aż 35 proc. przypadków). Powodem do niepokoju powinna być skóra na dłoniach ulegająca zgrubieniu pofałdowaniu. Objaw ten świadczy o tym, że choroba nowotworowa zaburza normalną gospodarkę organizmu, a komórki skóry dłoni ulegają nadmiernej proliferacji. Ból ramion Ból ramion to kolejny z symptomów raka płuc. Większość pacjentów myli go niestety z przemęczeniem lub przeciążeniem. Dolegliwości bólowe w okolicach ramion nie zwiastują nic dobrego. Zazwyczaj sygnalizują, że doszło do rozrostu guza. Guz, który się powiększył może uciskać wierzchołek płuc oraz nerwy w okolicach pachy. Wśród innych objawów nadmienić należy również uczucie mrowienia, ból w okolicach wewnętrznej strony ramienia i dłoni. Ponadto, pacjent może odczuwać ból i wrażliwość klatki piersiowej oraz okolicy pachy. Prócz bólu ramion pacjenci mogą dostrzec u siebie inne objawy takie jak widoczne powiększenie się węzłów chłonnych, obrzęk twarzy. Częste infekcje Kiedy cierpimy na nawracające zakażenia dolnych dróg oddechowych, przebiegające z zaburzeniem upowietrzenienia części płuca, warto poddać się dokładniejszej diagnostyce. Może być to spowodowane naciekiem zamykającym światło oskrzela. Płatowe zapalenie płuca aktualnie nie występuje dość często, więc jeśli jesteśmy długoletnim palaczem tytoniu, zawsze powinniśmy zbadać się pod kątem nowotworu. Jeśli cierpimy na częste infekcje, przeziębienia, które trwają ponad 2 tygodnie, również nie powinniśmy tego bagatelizować. W przypadku, gdy mamy znacznie powiększone węzły chłonne, także warto to sprawdzić. Chroniczne infekcje w przypadku niewykrytego raka płuc oznaczają, że układ odpornościowy jest wyczerpany walką z nowotworem i stopniowo zaprzestaje obrony przed innymi patogenami. Warto zaznaczyć, że osłabiona odporność cechuje wszelkie formy nowotworów, zaś choroby dróg oddechowych są charakterystyczne szczególnie dla raka płuc. Długotrwały kaszel i krwawa flegma Długotrwały kaszel powodujący chrypę może świadczyć o chorobie płuc. Niestety wiele osób identyfikuje go jako symptom alergii lub przeziębienia i bagatelizuje problem. Kaszel związany z rakiem płuc bywa zarówno suchy, jak i mokry. Alarmujący jest długo utrzymujący się kaszel (powyżej 8 tygodni) bez wyraźnej przyczyny. Zwykle występuje on w ciągu dnia, jednak część osób uskarża się na kaszel w środku nocy – męczący i odbierający energię na wykonywanie codziennych czynności. Wiele osób lekceważy ten objaw, co prowadzi do zbyt późnego wykrycia nowotworu. Kiedy do długotrwałego kaszlu dochodzi inny objaw, tzn. krwawa flegma, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Symptom nie zwiastuje nic dobrego, dlatego, jeśli widzisz choćby pojedyncze krople krwi, udaj się po pomoc specjalisty. Jeśli to nie rak, możesz mieć inny poważny problem zdrowotny. W przypadku nowotworu płuc z reguły krwawej wydzielinie towarzyszą inne niepokojące symptomy, jak permanentna gorączka lub ból w klatce piersiowej. Jeśli ilość krwi się zwiększa, natychmiast szukaj pomocy. Guz nowotworowy w płucach Najczęstszym objawem pierwotnego guza nowotworowego w płucach jest kaszel, który nie ma zdiagnozowanej przyczyny. Występuje on u większości chorych na raka płuc. U palaczy tytoniu, którzy cierpią na kaszel związany z samym paleniem, może on w przypadku wystąpienia nowotworu zmieniać charakter, co powinno być powodem do niepokoju. Pierwszym objawem raka płuc często bywa nawracające zapalenie płuc). Jeśli zapalenie płuc powtarza się po wcześniejszym wyleczeniu, to zaleca się przeprowadzenie diagnostyki pod kątem nowotworu płuc, szczególnie u osób znajdujących się w grupach ryzyka. Ból w klatce piersiowej i nudności Ból w klatce piersiowej jest jednym ze sztandarowych objawów nowotworu płuc. Jeżeli odczuwasz ból głęboko w piersi np. podczas podnoszenia przedmiotów, powinieneś zastanowić się nad wizytą u lekarza. Dolegliwości bólowe mogą pojawić się również wtedy, gdy kaszlesz lub się śmiejesz. Guz może powodować duszności na skutek zwężenia kanału oskrzeli. Chorzy mogą odczuwać ból w klatce piersiowej (jeśli nowotwór nacieka opłucną). W trakcie rozrostu guza dochodzi do ucisku na okoliczne tkanki i zakończenia nerwowe. Guz umiejscowiony w szczycie płuca objawiać się bólem barku. Zdarza się także kaszlenie i plucie krwią, które zawsze jest niepokojącym objawem i powinno być skonsultowane z lekarzem. Dość specyficzne objawy dają przerzuty raka płuc w obrębie klatki piersiowej. Jeśli dojdzie do przerzutów do serca i osierdzia, to może występować zaburzenie rytmu pracy serca. Jeśli dojdzie do przerzutów do opłucnej lub ściany klatki piersiowej, to miejsca te staną się bolesne. Przerzuty raka płuc do węzłów śródpiersiowych mogą powodować porażenie nerwu krtaniowego, co powoduje powstawanie chrypki. Jeśli przerzuty raka płuc mają charakter zaawansowany w obrębie klatki piersiowej, to mogą powodować tzw. zespół żyły głównej górnej (SVCS, ang. superior vena cava syndrome). Jest to stan nagły, w którym dochodzi do zablokowania przepływu krwi w żyle głównej górnej, czyli w naczyniu, którym krew powraca do serca z górnej części ciała, głównie z głowy. Dochodzi do obrzęku i zaczerwienienia szyi i twarzy, żyły w tym rejonie ulegają widocznemu poszerzeniu. Chory kaszle, odczuwa silną duszność, nudności, zaburzenia postrzegania i świadomości, w końcu popada w śpiączkę. W wypadku wystąpienia tego zespołu jako powikłania nowotworu płuca wykonuje się chemioterapię lub radioterapię w celu zmniejszenia masy guza i uwolnienia żyły. Jeśli stan chorego na raka jest bardzo ciężki, zagrażający życiu, można spróbować ominąć miejsce uciskane w obrębie żyły lub wprowadzić do niej stent, który rozszerza światło żyły, co umożliwi przeżycie do chwili ewentualnego doprowadzenia do remisji guza. Ginekomastia Ginekomastia to kolejny z objawów raka płuc. Schorzenie to oznacza przerost piersi u mężczyzn. Jeśli pacjent zauważy u siebie powiększenie piersi, powinien skonsultować się jak najszybciej z lekarzem. Symptom ten oznacza, że nowotwór sieje spustoszenie w układzie hormonalnym, powodując jego nieprawidłowe działanie i wydzielanie się hormonów w ilości nieadekwatnej do płci, w tym przypadku estrogenów. Ból głowy i kości Bardziej nieswoiste objawy raka płuc powodować będą przerzuty odległe, tzn. do oddalonych narządów i tkanek. W przebiegu raka płuc najczęściej zajmowane są mózg, wątroba i kości. Zajęcie mózgu dawać będzie szereg objawów neurologicznych, których obraz uzależniony jest od skali i dokładnej lokalizacji przerzutów, najczęstsze to ból głowy, napady drgawek, padaczka zaburzenia osobowości. Przerzuty do wątroby powodować będą ból brzucha, nudności, osłabienie apetytu, chudnięcie oraz żółtaczkę. Przerzuty do kości mogą wywoływać przewlekłe bóle kości oraz tzw. złamania patologiczne, czyli złamania kości, do których dochodzi w sytuacjach, w których zdrowa, silna kość pęknąć nie powinna. Nowotwór płuc najczęściej daje przerzuty do kości, jeśli więc odczuwasz bolesność pleców lub bioder, równocześnie z bólem w klatce piersiowej, koniecznie zgłoś się na badania. Objawy paranowotworowe Najszerszy jest zbiór możliwych objawów paranowotworowych, związanych z wydzielaniem przez komórki nowotworowe substancji, które zaburzają funkcjonowanie innych tkanek, organów czy całego systemu endokrynologicznego w organizmie. Do najczęstszych objawów raka płuc związanych z zaburzeniem gospodarki hormonalnej należą hiperkalcemia czy zespół Cushinga. Może dochodzić do zaburzenia prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, w postaci neuropatii obwodowych, encefalopatii, zapalenia wielomięśniowego, zespołu miastenicznego Lamberta-Eatona i innych. Zaburzeniu ulegać może również prawidłowe funkcjonowanie skóry, co objawiać się będzie rogowaceniem brunatnym, zapaleniami skóry czy charakterystycznym toczniem rumieniowatym układowym. Spośród wszystkich objawów paranowotworowych, chyba najbardziej charakterystycznym w przebiegu raka płuc są tzw. palce pałeczkowate. Dochodzi do pogrubienia paliczków dystalnych (czyli ostatnich kości palców) oraz przemieszczenia i zniekształcenia paznokci, które robią się owalne i wypukłe (jak szklana osłona zegarka na rękę – stąd mówi się o paznokciach zegarkowych). Objaw ten związany jest z gorszym funkcjonowaniem układu oddechowego, skutkującym przewlekłym niedotlenieniem końcówek palców. 3. Diagnostyka raka płuc Rozpoznanie pierwotnego raka płuc jest bardzo trudne. Większość objawów raka płuc jest dość nieswoista i wymaga różnicowania z wieloma innymi możliwymi schorzeniami. Często potrzebna jest dłuższa obserwacja szpitalna oraz przeprowadzenie całej serii badań. Dobra diagnostyka raka płuc jest niezwykle istotna, ponieważ jedynie wczesna diagnoza raka płuc i wczesne podjęcie właściwego leczenia dają lepsze rokowania w raku płuc. Niestety, w większości przypadków rak płuc jest wykrywany w zaawansowanym stopniu rozwoju, co redukuje szanse przeżycia. Pierwotny rak płuc wymagają diagnostyki różnicowej głównie z gruźlicą, guzami łagodnymi oraz ogniskami nowotworowymi wtórnymi, tj. przerzutami pochodzącymi od nowotworów złośliwych z innych narządów. Kluczowe jest nie tylko ustalenie rodzaju nowotworu, ale również jego stopnia zaawansowania oraz faktu wystąpienia ewentualnych przerzutów, zarówno lokalnych, w obrębie klatki piersiowej, jak i odległych. Pozwala to w racjonalny sposób dobierać najodpowiedniejszą terapię do indywidualnej sytuacji każdego chorego. Pierwszym badaniem wykonywanym rutynowo w przypadku podejrzenia raka płuc jest badanie RTG klatki piersiowej. Pozwala ono wstępnie zobrazować położenie i zasięg występowania guza nowotworowego w płucach. Co ważne, nawet prawidłowy obraz płuc w badaniu RTG nie wyklucza rozwijania się raka we wczesnym stadium. Bardziej dokładnym narzędziem diagnostycznym w wykrywaniu, ocenie stopnia zaawansowania oraz faktu i lokalizacji wystąpienia ewentualnych przerzutów jest tomografia komputerowa. Wynik tomografii również nie jest jednak do końca pewny. Trudno jest bowiem zdiagnozować niewielkie naciekanie w obrębie klatki piersiowej, podobnie ocena wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych dokonywana jest na podstawie kryterium ich wielkości, co jest dość zwodnicze. Węzły mogą być zarówno stosunkowo małe w obecności przerzutów, jak i powiększone na skutek innej przyczyny niż przerzuty nowotworu. Najlepsze wyniki daje diagnostyka przy użyciu technologii PET – pozytonowej tomografii emisyjnej. Pacjent otrzymuje dożylnie pewną dawkę płynu fizjologicznego, najczęściej glukozy, zawierającą napromieniowane cząsteczki o krótkim okresie rozpadu – radioznaczniki PET. Obrazowanie metabolizmu glukozy umożliwia z dużą dokładnością ocenę miejsc objętych obecnością komórek rakowych. Pozwala to jednoznacznie stwierdzić, czy i w jakim zakresie występują u pacjenta przerzuty, co stanowi klucz do zaproponowania odpowiedniej terapii. Ponadto, dokładna znajomość lokalizacji komórek nowotworowych jest nieocenioną pomocą przy radioterapii, która może być skierowana precyzyjnie w komórki rakowe. Rezonans magnetyczny nie jest standardowo wykorzystywany w diagnostyce raka płuc, jako że jego dokładność w badaniu tego nowotworu nie jest wyższa od tomografii komputerowej. Leczenie raka płuc należy rozpocząć od wykonania diagnostyki histologicznej, gdyż to dokładne rozpoznanie typu nowotworu decyduje o dalszym sposobie leczenia. Najprostszą metodą pobrania komórek z płuc, jednocześnie skuteczną w wykrywaniu niektórych typów nowotworów, jest pobranie plwociny. W ten sposób możliwe jest zdiagnozowanie przede wszystkim guzów zlokalizowanych w okolicy oskrzeli. W przypadku zlokalizowania guza w obwodowej części płuc właściwsza jest biopsja przezskórna, gdzie lekarz wbija się cienką igłą w celu pobrania komórek nowotworu bezpośrednio z płuc. Innym sposobem uzyskania wycinków guza płuc jest przeprowadzenie bronchoskopii. Jest to badanie dróg oddechowych przy użyciu endoskopu – aparatu wyposażonego w bardzo małą kamerę wideo oraz dodatkowe elementy, pozwalające na pobranie wycinków tkanek z dróg oddechowych. Taka biopsja wykonywana jest, gdy guz lokalizuje się wewnątrzoskrzelowo, zbyt daleko od ściany klatki piersiowej, by można było nakłuć go od zewnątrz. Najczęstszym rodzajem nowotworu złośliwego płuc jest rak płaskonabłonkowy (ang. squamous cell carcinoma), odpowiedzialny za 40 proc. wszystkich przypadków nowotworów pierwotnych płuc. Jego występowanie jest bardzo silnie skorelowane z narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. Lokalizuje się w nabłonku oskrzeli. W pierwszej kolejności dochodzi do dysplazji komórek wyściełających oskrzela, a następnie rozwoju raka śródnabłonkowego. Nowotwór rozwija się wolno. Ponieważ jest zlokalizowany w oskrzelach, może powodować duszności, zamykając ich światło. Ponadto jego komórki złuszczają się, przez co mogą być obecne w plwocinie i wykryte jej cytologicznym badaniem. Drugą najczęstszą postacią raka płuc jest gruczolakorak (ang. adenocarcinoma), który stanowi 30 proc. wszystkich nowotworów pierwotnych płuc. Rak ten jest nisko skorelowany z narażeniem na palenie dymu tytoniowego i stosunkowo często występuje u kobiet. Stanowi on większy odsetek wszystkich zachorowań w tych krajach, gdzie palenie tytoniu jest mało popularne. Sam gruczolakorak przyjmuje kilka postaci, które mogą drastycznie różnić się swoim przebiegiem klinicznym. Rak wielkokomórkowy (ang. large cell carcinoma) jest najrzadszym typem raka płuc, stanowi około 10 proc. wszystkich przypadków. Zlokalizowany może być w każdej części płuc, ale najczęściej występuje w oskrzelach średnich i dużych. Najbardziej zjadliwą formą raka płuc jest rak drobnokomórkowy (ang. small cell lung carcinoma). Charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem I stosunkowo szybkim wytwarzaniem przerzutów do odległych narządów. Najczęściej przerzutami raka płuc zajęte są wątroba, kości oraz mózg. U większości chorych stwierdza się w momencie rozpoznania odległe przerzuty, co praktycznie wyłącza szansę wyzdrowienia i leczenie ma charakter przedłużania życia. Podobnie, jak w przypadku raka płaskonabłonkowego, jest to postać silnie skorelowana z paleniem, czy narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. 4. Leczenie raka płuc Sposób leczenia raka płuc zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu, jego stopnia zaawansowania oraz ogólnego stanu zdrowia chorego. Leczenie raka drobnokomórkowego przebiega całkowicie odmiennie od terapii pozostałych typów raka płuc (wielkokomórkowego, płaskonabłonkowego i gruczolakoraka), które w skrócie nazywamy zbiorczo rakiem niedrobnokomórkowym. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuc we wczesnych jego stadiach rozwoju sprowadza się do zabiegu chirurgicznego. Dokonuje się wycięcia płata płuc lub całego płuca, w zależności od umiejscowienia i stopnia proliferacji guza. Wycina się również okoliczne węzły chłonne lub wykonuje ich biopsję, w celu określenia prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów do innych tkanek. Leczenie operacyjne tego typu raka płuc daje najwyższe szanse przeżycia. Nawrót raka płuc występuje u mniej więcej połowy chorych, a śmiertelność okołooperacyjna waha się w granicach kilku procent poddanych zabiegowi. Niestety, niewielu chorych kwalifikuje się do niego w chwili rozpoznania raka płuc, ze względu na zwykle późny moment diagnozy i duże jego rozprzestrzenienie. Jeśli stopień zaawansowania choroby nowotworowej jest niski, to pacjent wciąż może nie kwalifikować się do zabiegu usunięcia płata płuc, jeśli jego ogólny stan zdrowia jest zły, w szczególności jeśli schorowane są układ sercowo-naczyniowy i oddechowy. W tych przypadkach chory ma bowiem nieduże szanse na przetrwanie obciążenia dla organizmu, jakim jest duża operacja i znieczulenie ogólne. Po wykonaniu zabiegu chirurgicznego stosuje się nieraz skojarzoną radioterapię bądź chemioterapię. Pozwala to zmniejszyć szansę na wystąpienie odległych przerzutów po zabiegu, co przekłada się na wydłużenie średniego czasu przeżycia pacjentów. U chorych, którzy ze względu na stopień zaawansowania choroby nie kwalifikują się do zabiegu chirurgicznego, stosuje się standardowo radioterapię. Skojarzenie radioterapii z chemioterapią wydłuża czas przeżycia, ale powoduje większą toksyczność w początkowym okresie leczenia raka, przez co nie jest zalecane u pacjentów w złym ogólnym stanie zdrowia. Niestety terapia raka płuc u pacjentów niekwalifikujących się do zabiegu operacyjnego ma charakter paliatywny, wydłużający życie i jego jakość. Odsetek pacjentów cierpiących na niedrobnokomórkowego raka płuc, którzy nie kwalifikują się do operacji, a którzy przeżyli 5 lat od chwili rozpoczęcia leczenia raka, wynosi zaledwie ok. 3 proc. Dla porównania, odsetek pięcioletnich przeżyć u pacjentów poddanych zabiegowi operacyjnemu wynosi nawet 35 proc. Nieco inaczej wygląda leczenie raka drobnokomórkowego płuc. Jest on formą raka bardziej agresywną, ale jednocześnie stosunkowo dobrze reagującą na chemioterapię. Z tego powodu nie stosuje się operacyjnego leczenia raka, a jedynie chemioterapię. Pod wpływem leków uzyskuje się znaczący odsetek remisji choroby, a u części chorych nawet całkowite zniknięcie zmian nowotworowych – całkowitą remisję. Rekomendowane przez naszych ekspertów Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej, czyli nie dał jeszcze widocznych przerzutów do innych tkanek, w celu zwiększenia skuteczności leczenia raka stosuje się ponadto radioterapię, napromieniowując miejsce wystąpienia pierwotnego guza oraz okolicznych węzłów chłonnych. Jeśli postęp leczenia raka jest bardzo dobry i dojdzie do całkowitego zaniku pierwotnego guza, można dodatkowo zastosować radioterapię mózgu, która istotnie zmniejsza szansę na wystąpienie przerzutu do centralnego układu nerwowego. 5. Przerzuty raka płuc Komórki nowotworowe, niezależnie od jej typu histologicznego, mają ogromną zdolność do nieograniczonych podziałów bez kontroli organizmu. Odbywa się to szybciej i bardziej ekspansywnie, niż ma to miejsce w przypadku niezmienionych chorobowo komórek. Zanim choroba da pierwsze objawy, dochodzi często do wędrowania pojedynczych komórek do zupełnie odległych części organizmu. W taki sposób dochodzi do przerzutów nowotworowych. Rozrastający się guz nowotworowy stopniowo upośledza funkcje tkanek, aż do pełnego wyniszczenia organizmu. Komórki nowotworowe zaczynają dzielić się zupełnie poza mechanizmami kontrolującymi podziały komórkowe w tkankach zdrowych. Staje się autonomicznym tworem, nastawionym na wzrost, kosztem otaczających go tkanek. Nowotwór płuc może dawać bardzo odległe przerzuty. Nie jest to reguła, wiele zależy od typu zmian nowotworowych. Przerzuty mogą pojawiać się w mózgu, co często doprowadza do takich objawów jak ból głowy, zaburzenia równowagi, drgawki i zmiany w zachowaniu. 6. Rokowania Niestety, wystąpienie raka płuc w formie drobnokomórkowej wiąże się z bardzo złym rokowaniem. Jeśli rak drobnokomórkowy zdążył dać przerzuty, to leczenie raka ma charakter wyłącznie paliatywny, bez podjęcia leczenia chorzy przeżywają zwykle kilka tygodni od rozpoznania. Przy podjętym leczeniu odsetek pięcioletnich przeżyć jest praktycznie zerowy. Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej do jednego płatu płuca, to odsetek pięcioletnich przeżyć nadal wynosi zaledwie 5 proc., pomimo podjęcia terapii. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Rak płuca stanowi ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Jest najczęstszym nowotworem występującym na świecie o bardzo złym rokowaniu. W Polsce rocznie diagnozowanych jest ponad 20 000 nowych przypadków, w tym samym okresie umiera około 19 000 tysięcy najczęściej osoby powyżej 55. roku życia. Choroba stanowi główną przyczynę zgonu z powodu nowotworów zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przypuszcza się, że do 2035 roku choroba będzie przyczyną niemal 3 milionów zgonów na całym świecie. Najpowszechniej występującym nowotworem tego narządu jest wywodzący się z komórek nabłonka dróg oddechowych. Może być zlokalizowany w dużych oskrzelach lub drobnych oskrzelikach. Z uwagi na miejsce występowania nazywany jest także nowotworem oskrzelopochodnym. Rozwija się on w wyniku nieprawidłowych przemian komórek nabłonka oddechowego spowodowanych czynnikami rakotwórczymi. Do innych nowotworów płuc, zdecydowanie rzadziej występujących, zalicza się chłoniaki oraz nowotwory nienabłonkowe. Wczesne objawy raka płucaObjawy są niespecyficzne, zwłaszcza w początkowych stadiach i często mogą być maskowane innymi schorzeniami, np. dolegliwości u osób palących mogą być spowodowane również przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Szacuje się, że od momentu pojawienia się pierwszych niepokojących symptomów do postawienia diagnozy mija nawet 6–8 miesięcy. Często choroba jest rozpoznawana w badaniach radiologicznych wykonywanych z innych uwagi na bardzo agresywny przebieg niekiedy pierwsze symptomy mogą wynikać z pojawiających się przerzutów w węzłach chłonnych, mózgu czy kościach. Występowanie określonych dolegliwości jest również zależne od lokalizacji raka płuca na początku są bardzo skąpe lub wręcz ich brak. Zwykle są to:kaszel,duszność i świszczący oddech,nawracające infekcje płucne,chrypka,odkrztuszanie wydzieliny z krwią,ból w klatce piersiowej i barkach,podwyższona temperatura ciała,uczucie zmęczenia, osłabienie,utrata masy ciała niezwiązana z który występuje u 45–75 proc. chorych jest kaszel, któremu często towarzyszy odkrztuszanie może wystąpić duszność, ból w klatce piersiowej, krwioplucie oraz chrypka, spowodowana uszkodzeniem nerwu krtaniowego. U wielu chorych rozwija się przedłużające lub nawracające zapalenie zlokalizowany w górnej części płuca może być odpowiedzialny za ból barku promieniujący nawet do palców ręki po tej samej stronie. Natomiast jeżeli nowotwór znajduje się w części centralnej, to charakterystyczny jest tzw. zespół żyły głównej górnej, powodujący obrzęk głowy i szyi, a niekiedy kończyn nowotworu do węzłów chłonnych nadobojczykowych będzie skutkował ich powiększeniem. Za zaburzenia neurologiczne (bóle głowy, nudności, wymioty, drgawki, niedowłady, zawroty głowy) odpowiadają przerzuty do mózgu, a patologiczne złamania i bóle kostne są spowodowane przerzutami do kości. Ponadto nowotwór może być również rozsiany w wątrobie i skutkować pojawieniem się żółtaczki oraz w nadnerczach, zaburzając wydzielanie hormonów. U chorych mogą także występować stany gorączkowe, niedokrwistość oraz utrata masy ciała. Przyczyny raka płucNajważniejszym czynnikiem ryzyka jest czynne palenie tytoniu, które odpowiada za około 80 proc. zachorowań. W dymie tytoniowym zawarte jest kilka tysięcy związków chemicznych, spośród których wiele ma udowodnione działanie kancerogenne, benzen, chlorek winylu, nitrozopirolidyna, N-nitrozaominy i wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Palenie papierosów o niższej zawartości nikotyny oraz tych, które są wyposażone w filtry również jest bardzo szkodliwe i nie chroni przed rozwojem nowotworu. Podobne działanie wykazuje także palenie fajki lub w patogenezie tej choroby istotne znaczenie mają: długość czasu palenia, liczba wypalanych papierosów, a także wiek, w którym rozpoczęto palenie tytoniu. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje również u tzw. biernych palaczy, czyli osób, które nie palą , ale są narażone na szkodliwe działanie dymu tytoniowego. Zrezygnowanie z nałogu powoduje stopniowe zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby, jednak nigdy nie jest ono na tak niskim poziomie, jak u osób innych przyczyn zalicza się czynniki środowiskowe oraz zawodowe. Należą do nich promieniowanie jonizujące, narażenie na azbest, kadm, radon, beryl, nikiel, krzemionkę oraz chlorek winylu. Istotną rolę odgrywa także zanieczyszczenie rozwoju raka płuca nie poznano jeszcze wystarczająco znaczenia czynników genetycznych. Ustalono, że osoby, w których rodzinach występowała choroba nowotworowa płuc są dwukrotnie bardziej narażone na zachorowanie. Przypuszcza się, że dziedziczona może być skłonność do wolnej naprawy DNA, a także zwiększona podatność na szkodliwe działanie rakotwórczych składników dymu tytoniowego. Z reguły tendencja do palenia tytoniu występuje rodzinnie, poza tym obecność osoby palącej w rodzinie skutkuje narażeniem na bierne palenie pozostałych członków rodziny. Nie ustalono jeszcze, czy zwiększone ryzyko zachorowalności na raka płuca w tej grupie populacji jest spowodowana ekspozycją na dym papierosowy, czy odpowiadają za niego czynniki że na dwukrotnie częściej chorują osoby zarażone wirusem HIV. Może to wynikać z upośledzonej odporności oraz z samego palenia tytoniu, które w tej grupie populacji jest na wysokim poziomie. Diagnostyka raka płucZwykle rak płuca jest diagnozowany, kiedy choroba jest już bardzo zawansowana. Przy podejrzeniu choroby istotne znaczenie ma przeprowadzony z chorym wywiad, a także badania przedmiotowe i diagnoza zostaje natomiast postawiona na podstawie badania mikroskopowego, wykonanego najczęściej przy użyciu biopsji: cienko- lub gruboigłowej węzłów chłonnych (z wykorzystaniem bronchoskopii) lub biopsji przerzutów znajdujących się poza klatką konieczne jest wykonanie biopsji po przeprowadzeniu zabiegu otwarcia klatki piersiowej. W przypadku guzów zlokalizowanych w centralnej części płuca istnieje możliwość przeprowadzenia badania wydzieliny z dróg zdiagnozowaniu raka płuca bardzo ważne jest ustalenie w jakim stopniu nowotwór jest zaawansowany oraz wykrycie ewentualnych przerzutów. Służą do tego badania fizykalne i obrazowe, np. badania RTG klatki piersiowej, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, scyntygrafia części pacjentów zalecane jest wykonanie pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Dodatkowo w niektórych przypadkach istotne jest przeprowadzenie bronchoskopii czy raka płucDiagnostyce niedrobnokomórkowego raka płuc służy marker CYFRA 21-1 i NSE. Przy nowotworze obserwuje się także wzrost stężenia markera histologiczne nowotworu płucaZ uwagi na różny obraz kliniczny oraz odmienne możliwości terapeutyczne, rak płuca dzieli się na dwie kategorie: drobnokomórkowy (DRP, ang. small-cell lung cancer – SCLC) oraz niedrobnokomórkowy (NDRP, ang. non-small-cell lung carcinoma – NSCLC), do którego zalicza się: płaskonabłonkowy, gruczołowy i drobnokomórkowyStanowi około 20 proc. wszystkich przypadków raka płuca. Cechuje się bardzo agresywnym przebiegiem i szybkim wzrostem. We wczesnej fazie choroby następuje rozsiew nowotworu. Przerzuty zazwyczaj są zlokalizowane w kościach, skórze, szpiku kostnym, węzłach chłonnych oraz mózgu. Najczęściej obejmuje on duże oskrzela. Jest to rodzaj raka, który wykazuje najsilniejszy związek z paleniem że charakteryzuje się on wysoką wrażliwością na radio- i chemioterapię, to rokowanie jest złe. Zwykle w momencie rozpoznania choroby są już obecne odległe przerzuty. W przebiegu tego rodzaju raka często współwystępują objawy paranowotworowe, do których zalicza się zaburzenia neurologiczne, endokrynologiczne, dolegliwości ze strony skóry (np. objawy tocznia, zapalenie skórno-mięśniowe, palce pałeczkowate). Dodatkowo mogą pojawić się powikłania zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia elektrolitowe, a także płaskonabłonkowyOdpowiada za około 40—50 proc. pierwotnych nowotworów płuca. Częściej występuje u osób starszych. Bardziej predysponowani do zachorowania są mężczyźni. Również jest powiązany z paleniem tytoniu. Zwykle zlokalizowany jest centralnie. Charakteryzuje go powolny rozwój. Najczęściej poprzedzony jest stanami przednowotworowymi dotyczącymi zmiany wyglądu oraz zaburzeń funkcjonowania nabłonka gruczołowyDiagnozowany u około 35 proc. chorych na nowotwory pierwotne płuc. Zdecydowanie częściej występuje u kobiet. Rozpoznawany jest u niepalących, stąd w jego patogenezie ekspozycja na dym tytoniowy ma niewielkie znaczenie. Guz zazwyczaj jest zlokalizowany w obwodowych częściach płuc. Charakteryzuje się powolnym wzrostem, jednak z uwagi na bogate unaczynienie, szybko powoduje powstawanie przerzutów, najczęściej do mózgu. W ostatnich dekadach zaobserwowano zwiększoną zachorowalność na ten rodzaj nowotworu wielkokomórkowyStanowi około 10 proc. wszystkich pierwotnych nowotworów płuc. Zbudowany jest z dużych komórek. Może być zlokalizowany zarówno w centralnych częściach płuc, jak również w obwodowych. Charakteryzuje się szybkim wzrostem i rozsiewem do odległych zaawansowania raka płuca (przerzuty)W ocenie rokowania oraz doborze najlepszego leczenia istotne znaczenie ma również określenia stopnia zaawansowania choroby. Służy do tego klasyfikacja TNM opracowana przez Międzynarodowe Stowarzyszenie do Badań nad Rakiem Płuca (ang. International Association for the Study of Lung Cancer).Cecha T (tumor) określa wielkość guza, N (node) – obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych klatki piersiowej, natomiast M (metastases) – pojawienie się przerzutów podstawie oceny guza, wyróżnia się następujące stopnie choroby nowotworowej:I stopień – nowotwór jest ograniczony wyłącznie do miąższu płuca, brak przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, guz nie nacieka na struktury śródpiersia;II stopień – nowotwór ograniczony do miąższu płuca, obecność przerzutów w węzłach chłonnych wnęki płuca;III stopień – nowotwór nacieka na struktury śródpiersia, klatkę piersiową, kręgosłup lub są obecne przerzuty w węzłach chłonnych śródpiersia bądź nadobojczykowych;IV stopień – przerzuty odległe (mózg, nadnercza, kości, wątroba) lub rozsiew do jamy raka płucMimo rozwoju medycyny i farmakoterapii, możliwości terapeutyczne w przypadku raka płuca nie są zadowalające. Szansę na wyleczenie i przeżycie przynajmniej 5 lat ma mniej niż 10–15 proc. osób ze zdiagnozowanym nowotworem. Roczna umieralność jest zbliżona do liczby nowych zdiagnozowanych przypadków. Wybór odpowiedniego leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby, obecności schorzeń współistniejących, a także wydolności organizmu chirurgiczneW przypadku nowotworu miejscowego bądź w regionalnym stopniu zaawansowania, zwykle wybiera się metody chirurgiczne, polegające na resekcji guza z zachowaniem marginesu bezpieczeństwa. Często konieczne jest usuniecie całego płata płuca. Leczenie chirurgiczne najczęściej wspomagane jest radioterapia, leczenie paliatywneChemioterapia jest również główną metodą leczenia raka drobnokomórkowego. Pacjenci, którzy nie kwalifikują się do zabiegów operacyjnych powinni być poddani radioterapii. Niekiedy zalecane jest leczenie skojarzone, polegające na połączeniu radioterapii i chemioterapii, a czasem także chirurgii. Niewielka grupa chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuc kwalifikuje się do celowanego leczenia molekularnego. Niestety u wielu pacjentów w momencie zdiagnozowania choroby, obecny jest rozsiew nowotworu do odległych narządów. U tych osób stosowane jest leczenie paliatywne (czyli leczenie objawowe), w niektórych przypadkach wspomagane radio- lub chemioterapią. Ma ono na celu przedłużenie życia chorego oraz zachowanie jego względnie dobrej jakości. Niezwykle istotne jest również prowadzenie poradnictwa psychologicznego u tej grupy chorych. Nowotwór płuc - rokowanie i powikłaniaRak płuca to jeden z najgorzej rokujących nowotworów złośliwych. Z uwagi na brak specyficznych objawów choroba jest zwykle diagnozowana w zaawansowanym stadium, kiedy możliwości terapeutyczne są bardzo ograniczone. Ponadto zdecydowanie częściej chorują osoby starsze. Ponad połowa chorych to pacjenci, którzy ukończyli 65 lat, a wiek jest czynnikiem znacznie pogarszającym na skuteczność terapii wpływa stan ogólny chorego oraz obecność u niego schorzeń współistniejących. Szansę na wyleczenie i 5-letnie przeżycie ma zaledwie około 10 proc. chorych. Zdecydowana większość, mimo zastosowanego leczenia, umiera w ciągu 2 lat od rozpoznania. Jeżeli w momencie diagnozy są obecne przerzuty odległe i nie zostaną podjęte żadne działania terapeutyczne, wówczas okres przeżycia wynosi zwykle 6–8 z tym rakiem są obarczeni licznymi powikłaniami. Są one spowodowane rozrostem nowotworu, a także mogą być skutkiem stosowanego leczenia (chemoterapia, radioterapia). U chorych, oprócz dolegliwości bólowych, pojawiają się zaburzenia metaboliczne, elektrolitowe, neuropatie obwodowe, problemy z oddychaniem, osłabienie oraz utrata apetytu prowadząca nawet do niedożywienia. Ponadto u pacjentów często występują zaburzenia lękowe, bezsenność, a nawet depresja. Zapobieganie nowotworowi płucaNie są obecnie prowadzone badania skriningowe. Zdjęcia RTG klatki piersiowej lub badanie cytologiczne plwociny mogą przyczynić się do zdiagnozowania choroby we wcześniejszych stadiach, jednak nie wpływają one na zmniejszenie i najtańszą metodą, mającą na celu zmniejszenie zachorowalności i umieralności z powodu raka płuca jest zaprzestanie czynnego i biernego palenia tytoniu. Wypalenie 20 papierosów w ciągu dnia zwiększa ryzyko zachorowania o około 25 proc., natomiast 40 sztuk o 60 proc. Rezygnacja z nałogu wiąże się ze stopniowym spadkiem zachorowalności na ten nowotwór. Po około 15 latach, u byłego palacza szansa na zachorowanie zmniejsza się niemal o 80 proc. Niezwykle istotne jest prowadzenie akcji profilaktycznych mających na celu uświadomienie społeczeństwa na temat szkodliwego wpływu dymu istotnymi aspektami w rozwoju raka płuca są czynniki zawodowe i środowiskowe. Nieustannie prowadzone są badania dotyczące negatywnego wpływu promieniowania jonizującego, a także zawodowego narażenia na nikiel, azbest, czy kadm. Ponadto zaobserwowano, że wyższy poziom zanieczyszczenia powietrza sprzyja zachorowalności na raka płuca. Bardzo istotne jest opracowanie nowych lub doprecyzowanie już istniejących przepisów, mających na celu ochronę pracowników przed szkodliwym działaniem substancji rakotwórczych w miejscu pracy. Ważne jest także podjęcie działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska, w którym się, że czynnikiem modyfikującym ryzyko zachorowania jest także dieta. Nadal trwają badania dotyczące spożycia warzyw i owoców, bogatych w substancje przeciwutleniające, które mogą chronić DNA przed uszkodzeniem spowodowanym np. rakotwórczymi składnikami dymu tytoniowego. Nie zaobserwowano korzyści wynikających z suplementacji witaminy A lub E. Aktywność fizyczna oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała również mogą odpowiadać za zmniejszoną zachorowalność na raka płuca. Czynnikiem, który może natomiast zwiększać ryzyko wystąpienia tej choroby jest nadmierna konsumpcja alkoholu, szczególnie połączona z ekspozycją na dym tytoniowy. Prowadzenie zdrowego stylu życia ma ogromne znaczenie w prewencji wielu chorób i może również przyczynić się do zmniejszenia liczby A., Kowalczyk A. „Rak płuca – epidemiologia, obraz kliniczny oraz społeczne następstwa choroby.” Psychoonkologia 2016 20 (2): 57– M., Mroczek A. , Bałabuszek K., Radzka A., Fałkowska U. „ Rak płuc: epidemiologia, profilaktyka i leczenie.” Nauki Przyrodnicze i Medyczne: Postępy w farmakologii i onkologii, Lublin 2018 97– płuca • Nowa Medycyna 3/2003 • Czytelnia Medyczna BORGIS dostęp dnia P. „Epidemiologia nowotworu płuc w Polsce.” Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 2018;15(2): cancer epidemiology: contemporary and future challenges worldwide - PMC ( dostęp dnia i opłucna | KRN ( dostęp dnia A. , Podolak I. „Rakotwórcze działanie dymu tytoniowego.” ROCZN. PZH 2009, 60, Nr 4, 299 – W. „Rak płuca.” Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 6, 407– dostęp z dnia dostęp dnia profilaktyki raka płuca | PacjentPowiązane tematy Markery nowotworowe napisał/a: ~córa 2010-09-13 16:47 W styczniu tego roku u mojej mamy zdiagnozowano nowotwór płuca prawego. Ze względu na to, iż w tym momencie była ona po zabiegu chirurgicznym prawej tętnicy udowej, podanie chemii przesunęło się w czasie. Chemioterapię rozpoczęto dopiero w marcu. Otrzymała 6 cykli po 3 wlewy. Zaraz po zakończeniu chemioterapii rozpoczęto radioterapię, którą po 9 naświetlaniach przerwano. Powodem tego był zły wynik tomografii, wykryto w mózgu guzki przerzutowe wielkości 5mm, 7mm i 8mm. Następnego dnia rozpoczęto radioterapię głowy, która ma trwać 5 kolejnych dni. I co dalej? Zespół konsultantów orzekł, że chemii nie można już więcej podać ze względu na towarzyszące schorzenia (cukrzyca, rozległa miażdżyca - stan po zawale i 2 udarach)i zbyt krótki okres przerwy od ostatniej chemii. Chciałabym wiedzieć jakie są szanse remisji choroby? Jak szybko może ona postępować? Jak pomóc i rozmawiać mam z mamą w przypadku złych rokowań? Dodam jeszcze, ze mama nie jest osobą leżącą, wręcz przeciwnie stara się być jak najbardziej aktywna. napisał/a: dr-anna-wilczynska 2010-09-15 11:39 dzien dobry! co do rokowania najlepiej zapytać o to lekarzy prowadzących, którzy mają wyniki badań Pani mamy przed oczami. bez ich dokładnej znajomości trudno jest mi Pani odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie. napisał/a: pawel76 2010-09-15 11:41 brzmi bardzo poważnie. moj teść też chorował na raka płuc. lekarze mu powiedzieli, ze ma przed sobą 3 miesiące życia i rzeczywiście po jakiś 3 miesiącach miał już tyle przerzutów, że nie udało się go odratować napisał/a: kontanty-bluszcz 2010-09-15 13:35 Niestety, sytuacja, którą Pani przedstawiła nawet w moich laickich oczach nie przedstawia się różowo. Przerzuty do mózgu to z reguły zły omen a wspomniane przez Panią choroby towarzyszące to prawdziwe utrudnienie w walce z chorobą. Czuję, że naistotniejszym czynnikiem, który może uratować mamę jest w tej chwili wiara w wyleczenie. I nie bawię się teraz w propagowanie medycyny holistycznej, tylko trzymam kciuki za Pani mamę napisał/a: ~córa 2010-09-16 17:10 Trudno było mi co do rokowań porozmawiać z lekarzem prowadzącym, gdyż każde spotkanie odbywało się w obecności mamy, a ta o rokowania nie pytała, w ogóle nie zadawała pytań. Przypuszczam, ze po prostu nie chce wiedzieć. Pani doktór to wyraźnie wyczuła, więc mówiła do niej tylko to co było konieczne, a resztę między wierszami lub używając sformułowań zrozumiałych tylko dla mnie. Wczoraj zakończył się 5-dniowy cykl paliatywnej radioterapii całego mózgu. Otrzymałyśmy skierowanie do Poradni Chemioterapii Chorób Płuc z powrotem do lekarza, który skierował mamę na radioterapię. Jeśli dobrze zrozumiałam panią doktor (między wierszami), to ponowne podanie chemii planowane jest w razie potrzeby w późniejszym terminie paliatywnie. Wyniki: TK - Obszar malacji korowej w prawym płacie potylicznym. Guzek meta 8mm w okolicy przystrzałkowej prawego płata ciemieniowego. Niewielkie guzki meta przykomorowe 5 i 7mm w okolicy trzonu i rogu potylicznego lewej komory bocznej. Podobne guzki w lewym płacie czołowym. Mama jest przekonana, że radioterapia była po to by zabić komórki nowotworowe w głowie i teraz ona musi odzyskać siły i będzie wszystko ok. Jednak to nie jest tak... Ile ona moze jeszcze pożyć? Jakie jest tępo rozwoju tego nowotworu? Czy jeśli pojawiły się przerzuty w głowie to znaczy że są też w innych organach? napisał/a: czarek11 2010-09-17 13:15 a nie miała mama tomografii całego ciała? powinni ocenić stan zaawansowania i obecność przerzutów w innym miejscach napisał/a: ~córa 2010-09-17 16:25 Mama miała robioną scyntygrafię kości, która nie wykazała przerzutów. Lecz pani doktor powiedziała, że przy początkowych zmianach maszyna ich nie wychwyci. Mamusia przewróciła się i złamała w dwóch miejscach kość ramienną, stąd też takie podejrzenia. Tomografii innych części ciała nie miała robionej. A może są jakieś inne nowe metody leczenia? Co mam o tym wszystkim myśleć? napisał/a: uchaty 2010-09-17 22:25 Myślałem, że scyntygrafia jest właśnie do wykrywania takich nawet drobnych zmian? napisał/a: ~córa 2010-09-18 08:52 Z tego co zrozumiałam wynika, że wykryje ona rozwijający się nowotwór, ale maleńkich komórek nie. Ale nikt nie odpowiedział na moje pytania!!! napisał/a: kaboros 2010-09-29 01:48 Ciężko w takich wypadkach brać odpowiedzialność za tak trudne słowa, ale wszystko wskazuje na to, że szanse dla Pani matki są nikłe. Oczywiście, wszystko się może zdarzyć i rokowania "mądrych głów" mogą zawieść... i tego Pani z całego serca życzę, żeby Pani mama mogła za kilka lat powiedzieć:"lekarze dawali mi xxx czasu, a ja wciąż żyję i mam się dobrze". Ale jeśli oczekuje Pani szczerej odpowiedzi, to po tym, co Pani podałą do widomości można wnioskować, że czas, jaki pozostał dla Pani mamy może być liczony w tygodniach... Jakiekolwiek formy terapii byłyby dostępne na śiwecie, nawet te najnowsze, wydają się bytć niedostępne dla Pani matki ze względu na ciężki stan i poważne choroby towarzyszące. Medycyna leczy ludzi, ale niestety, nie służy do dokonywania cudów... choć nadzieję należy mieć zawsze. Choć ciężko w tej chwili osoądzać, co należy robić, wydaje mi się, że najważniejszy jest teraz czas poświęcony Pani matce.. wspólne chwile, wspomnienia. Bez sztuczności, bez wyrzutów a nawet jeśli, to przynajmniej szczerych. Cokolwiek, co należy i można jeszcze zrobić.. trzymam kciuki za Mamę napisał/a: drquinn 2010-10-09 23:24 Minęły już 3 tygodnie ponad... czy coś nowego wiadomo? napisał/a: pomaranczowa1 2010-10-15 17:28 oby nie działo się nic złego! ... Witam serdecznie, Obecność przerzutów do róznych narządów oznacza, że rak rozprzestrzenił się po organizmie. Niestety im rak jest bardziej zaawansowany tym możliwości wyleczenia są mniejsze. Chemioterapia, radioterapia to leczenie bardzo obciążające dla organizmu, wiążące się z wieloma powikłaniami pogarszającymi jakość życia pacjenta. Jeżeli w pewnym momencie okazuje się, że mimo wszelkich starań i rodzajów leczenia, nowowtór rozwija się dalej, warto pomyślec o wsparciu jakie oferuje hospicjum. Hospicjum czesto bywa kojarzone negatywnie, jako miejsce umierania, tymczasem pozwala przede wszystkim na poprawę komfortu życia pacjentów z nieuleczalną chorobą, zapewnienie im jak najlepszej opieki i walkę ze skutkami choroby - przede wszystkim bólem. W hospicjum niekoniecznie trzeba przebywać na stałe - lekarze lub pielegniarki z hospicjum mogą przychodzić do domu pacjenta. Pozdrawiam serdecznie Artykuł redakcyjny na podstawie: Tsakonas G., De Petris L., Ekman S.: Management of brain metastasized non-small cell lung cancer (NSCLC) – From local treatment to new systemic therapies. Opracował: lek. Maksymilian Kruczała Cancer Treatment Reviews, 2017; 54: 122–131

przerzuty do mózgu rak płuc